γράφει ο Σωτήρης Αθηναίος
Ο πρώτος δημόσιος χώρος, στον οποίο διαδόθηκε η χαρτοπαιξία στην Αθήνα ήταν το «καφενείο των Αγωνιστών» (Μητροπόλεως και Αιόλου). Το 1836 λαμβάνονται τα πρώτα μέτρα κατά της χαρτοπαιξίας και ορίζεται ότι οι «λέσχες» πρέπει να λειτουργούν 20 χιλιόμετρα μακριά από τις κατοικημένες περιοχές (υπερβολικά μεγάλη απόσταση λόγω και της ανυπαρξίας των μεταφορικών μέσων). Οι λέσχες, όμως, λειτουργούσαν παράνομα, οι χαρτοπαίκτες στιγματίζονται ηθικά, αλλά η χαρτοπαιξία διαδίδεται τάχιστα (ακριβώς, επειδή είναι παράνομη). Οι αστυνομικοί ή οι δημοτικοί αστυνόμοι έκαναν έφοδο στα καφενεία και άρπαζαν (τα έβαζαν στην τσέπη τους) τα λεφτά των χαρτοπαικτών. Ενώ σε κάποιες άλλες λέσχες, οι ίδιοι οι κλητήρες (δημοτική αστυνομία της εποχής), φύλαγαν τσίλιες. Τα πράγματα είχαν πάρει τέτοιες διαστάσεις, ώστε ο πρωθυπουργός Θ. Δηλιγιάννης επιχείρησε να περιορίσει τη χαρτοπαιξία. Το αποτέλεσμα ήταν να δολοφονηθεί (1905) ο πρωθυπουργός Δηλιγιάννης από τον μπράβο Αντώνη Κωσταγερακαρη, που είχε χάσει τη δουλειά του, επειδή έκλεισαν οι λέσχες.
Σχολιάστε με όποιο όνομα θέλετε: ανώνυμα, με ψευδώνυμο, με το όνομα του καλύτερου πρωθυπουργού που αυτή τη στιγμή εξατμίζει 💸 τα κονδύλια, με το όνομα της πεθεράς σας σε κατάσταση μόνιμης κρίσης 🧨 ή με κάτι που μόλις σας είπε το μον αμουρ σας💃.
Πετάξτε το σκατουλάκι σας εδώ 💩 — είναι ο μόνος χώρος που δεν θα το διαβάσει αλγόριθμος, ψυχολόγος ή εισαγγελέας (λέμε τώρα).
Μπορεί να απαντήσουμε. Μπορεί να κάνουμε πως απαντήσαμε. Μπορεί να σας αγνοήσουμε με πάθος 😈.
Κι αν τελικά σας γράψουμε εκεί που μας γράφουν διαχρονικά οι σωτήρες της πατρίδας, συγχαρητήρια 🎖️: μόλις κερδίσατε μια τιμητική θέση στο πάνθεον του μπλογκ, ανάμεσα σε θρυλικά μπινελίκια, αποτυχημένες ελπίδες και ιδέες που θα έπρεπε να είχαν μείνει προσχέδια.
🖤Λατρεύουμε τα μπινελίκια — και ιδίως αυτά που τρώγονται.🔥.
Χαβ ε νάις ντέι. (ή ό,τι τέλος πάντων). 💋