Γραμμα για Κατινιο και Πακετονικο.

ΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ
Φίλος είναι εκείνος που φέρνει στην επιφάνεια την πιο καλή πλευρά μας, την πιο ειλικρινή, την πιο ανιδιοτελή, την πιο ευγενική. Για να διατηρήσει κανείς αυτό το τόσο πολύτιμο συναίσθημα, χρειάζεται να επιστρατεύσει όλη του την ευφυία, όλη του την ενεργητικότητα, όλη του την καλοσύνη, όλη του την ανεκτικότητα, όλη του την πνευματικότητα. Γιατί ο φίλος είναι καθρέφτης του καλύτερου εαυτού του. Γι’ αυτό το να χάσει κανείς ένα φίλο είναι σα να χάνει ένα από τα προνόμια που του χάρισε η ζωή. Και η απώλεια αυτή είναι πολύ επώδυνη.
Οι αληθινες φιλιες σφυρηλατουνται στην εφηβικη-φοιτητικη ηλικια οταν διαμορφωνομαστε ως ανθρωποι και συνυπαρχουμε με πληθος κοινων ενδιαφεροντων.
Σε μια φιλια οταν κανεις λαθος χειρισμο καλο θα ειναι να το παραδεχεσαι πρωτα στον ευατο σου αν αυτη η φιλια σημαινει πολλα για σενα.Πρέπει να ξέρεις να αναγνωρίζεις τα δικά σου λαθη και να μπορείς να συγχωρείς του άλλου.
Μπορούμε όμως να ξεχάσουμε με την καρδιά αν δε γίνεται με το νου. Δηλαδή να σβήσουμε αρνητικά συναισθήματα για όσους μας πλήγωσαν και να τα αντικαταστήσουμε με μία μεγάλη συγχώρεση!
Όταν υπάρχει αληθινή φιλια τότε σίγουρα όλα ξεπερνιούνται και το
μεγαλύτερο λάθος να συμβεί το αντιμετωπίζουμε σωστά για να μην
αλλοιωθούν τα συναισθήματα μέσα σε αυτή τη σχέση.
Ερχεται ομως καποια στιγμη που θα αναρωτηθεις για το ποσο φιλος σου ειναι τελικα? Και μιλω για κεινη τη στιγμη που περιμενεις την υπερβαση απο το φιλο σου π.χ εχει γινει κατι και σε εχει στεναχωρησει αφανταστα με τη σταση του.Περιμενεις καποια στιγμη,συνηθως οταν καταλαβει ποσο σε εχει στεναχωρησει,θα πει ''ρε γαμωτο δεν αντεχω να ξερω οτι ειναι τοσο χαλια εξαιτιας μου''Θα κανω αυτο που μπορω για να τον δω να ειναι καλα.Και ομως οταν ερχεται εκεινη η ωρα συνειδητοποιεις οτι δεν προκειται να αλλαξει την αποφαση του για κανεναν,ουτε για σενα.Τοτε τι κανεις?Ποσο φιλο μπορεις να τον θεωρεις? Προσωπικα και επειδη τη φιλια την εχω σε ιδιαιτερη θεση στη καρδια μου δεν θα επετρεπα στον ευατο μου να προκαλει θλιψη σε κανενα πραγματικο μου φιλο.Σιγουρα θα εκανα την υπερβαση μου και θα διορθωνα τα πραγματα.Ειναι η στιγμη που θα αποδειξω στο φιλο μου οτι για χαρη του θα ξεπερνουσα τον ευατο μου.
Πρέπει να έχουμε την δύναμη να συγχωρούμε ακόμα και όταν έχουμε πονέσει πολύ ... ειδικά ένα πραγματικό φίλο που απλά έκανε λάθος μια δεδομένη στιγμη.
ΤΟ ΘΕΜΑ ΜΑΣ
Ειναι δυσκολο εως ακατανοητο να καταλαβει ενας γνωστος μου οτι θεωρω οτι εχω 5 φιλους που με νοιαζοντε και τους υπολογιζω ξεχωριστα εναν εναν αλλα και ολους μαζι σαν ομαδα.
Στα 45 χρονια τωρα που εχουν περασει κανεις αλλος δεν μπορεσε να παρει στη ψυχη μου και στο συναισθημα μου καλυτερη θεση απο τους φιλους μου και σας λεω οτι ηταν πολλοι οι ενδιαφερομενοι.Πολύ διαφορετικοί στον προσανατολισμό μας: αλλοι θετικοι, πρακτικοι,θεωρητικοι αλλοι δυνατοι αλλοι αδυναμοι.Αρκετοι ηξεραν τη θελανε απο τη ζωη αλλοι οχι,καποιοι μπλεκανε με μαλακιες αλλοι ηταν σοβαροι.Μερικοι θελαν πιπερι καποιοι αλατι.Αλλοι μαζεμενοι αλλοι σπαταλοι.
Με αρκετους δεν ειχαμε καθημερινη επαφη για να δοκιμαζεται ,και να συνεχιζει να αποδεικνιεται η φιλια αλλα γουσταρα να μαθαινω για αυτους και να μαθαινουν τα νεα μου.Οταν ελειπε καποιος παντα τον συζηταγαμε και δυσανασχετουσαμε που δεν ηταν στη παρεα μαζι μας.Αλλοι στη Λαρισα ,καπου στην Ιταλια ,στα Χανια,στη Σαλονικη σπαρμενοι σε ολη την Ελλαδα.Κι όμως αχώριστοι.
Δεν ειχουμε επιδερμική αντίληψη για τη φιλία καθε αλλο ξεραμε ολοι ακριβως τι εχουμε στα χερια μας.
Με βαση λοιπον τα παραπανω εχω να πω στους πρωταγωνιστες που με καναν να δημοσιευσω αυτη τη σοβαρη αναρτηση σε αυτο το τραγελαφικο μπλογκ οτι χθες ενω πηγαινα σε ενα γλεντι πολυ γρηγορα διαπιστωσα οτι υπαρχει στεναχωρια και οταν ο Αρχιεπισκοπος Αδερφειμ μας εξεφρασε τη γνωμη του για εγκυμονουσα διασπαση στεναχωρηθηκα.Ολοι οι φιλοι στεναχωρηθηκαν.Ο Πατριαρχης Καπονιτσοθεος με το δικιο του αρχισε να αισθανεται ασχημα γιατι δεν εφταιγε πουθενα και ενιωθε οτι μπορει να εχει παρεξηγηθει αμεσα γιατι στο δικο του σπιτι βρεθηκαμε .Στη ζωη υπαρχει η αληθεια η δικια μου ,η αληθεια του αλλου και η αληθεια που πραγματικα ειναι.Να κατανοησουμε ολοι οτι ειμαστε υποχρεωμενοι να ζηταμε την αληθεια που πραγματικα ειναι.Χασαμε ηδη εναν και πισω δεν ξαναγυρναει κοιταξτε ολοι να κανουμε οτι χρειαζεται για μεινουμε ενωμενοι και κανενας τριτος/τη να μη μας κανει να χασουμε την αξιοπρεπεια μεταξυ μας.
Και για να ξεφυγω,δεν με ενδιαφερουν ουτε δικηγοροι, ουτε αδελφες ,ουτε μανες, ουτε γυναικες,ουτε παρεξηγησεις.Με ενδιαφερει να ειμαστε καλα μεταξυ μας και αγαπημενοι και να πανε να βγαλουν τα ματια τους μονοι τους οι αλλοι.Και για να μη γινει παρανοηση απο τη στιγμη που ειμαστε καλα με ενδιαφερει και η επιθυμια του Τσοπελντακ αλλα και η αληθεια στο προβλημα 'διαθηκη' καθως εγω οπως και ολοι μας εχουμε γνωμη και αποψη.Αλλα και ειναι απολυτως κατανοητο και αληθινο ενας φιλος μου να εχει αντιθετη γνωμη απο μενα για σε ενα σοβαρο θεμα. Μην αφησετε κανενα να μας κανει πιτα με γυρο.
ΓΙΑ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ
Ετυχε λογω μπλογκ να ειμαι γω που εγραψα αυτες τις γραμμες με αφορμη τη λυπη μου,τη στεναχωρια του Αθηνων και Πασης Ελλαδος και τον αληθινο φοβο της Αδερφης ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΕΙΧΕ ΓΡΑΨΕΙ ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΦΤΑ.Και ο Εβδομος ολοι μαζι θελει ναμαστανανε που λενε και στη Κερκυρα.Τα σχολια σας δεν θα τα περιμενω εγω αλλα ολη η παρεα.
Για να παραδειγματιζεστε,οριστε ενα αγαπημενο χαρουμενο παρεακι.Αντε και αυριο που μπαινει ο μηνας σάς εχω φθινωπορινο σπεσιαλ πλιτσοβυζουνακι.