Σχόλια👊: το νέο reality show της εποχής μας

Social media: Γιατί τα σχόλια είναι πιο εθιστικά από το ίδιο το post;

Ψυχολογία social media: τι κρύβεται πίσω από την εμμονή με τα σχόλια

Γιατί διαβάζουμε με λύσσα τα σχόλια στα social media;

Όλοι έχουμε βρεθεί σε αυτή την παγίδα: μπαίνουμε σε μια ανάρτηση για να δούμε ένα βίντεο ή να διαβάσουμε μια είδηση και, πριν το καταλάβουμε, έχουμε βουτήξει στα σχόλια.

Στην αρχή λέμε “θα δω μόνο λίγα”, αλλά τελικά φτάνουμε να διαβάζουμε δεκάδες ή εκατοντάδες. Τι είναι αυτό που μας τραβάει τόσο πολύ; Δεν είναι απλώς η περιέργεια. Είναι βαθύτεροι μηχανισμοί που ακουμπούν την ίδια μας τη φύση.

 Ντοπαμίνη και το απρόβλεπτο της ανταμοιβής

Ο εγκέφαλος αγαπά τις εκπλήξεις. Κάθε φορά που ανοίγουμε τα σχόλια, δεν ξέρουμε τι θα συναντήσουμε: μια καυστική ατάκα, ένα αστείο meme, μια πληροφορία ή έναν άγριο καβγά. Αυτή η αβεβαιότητα είναι που μας κρατάει “καρφωμένους”.

Η επιστήμη λέει ότι το απρόβλεπτο είναι πιο εθιστικό από την ίδια την ανταμοιβή. Όπως ένας τζογαδόρος τραβάει ξανά τον μοχλό γιατί μπορεί “την επόμενη” να κερδίσει, έτσι κι εμείς κάνουμε scroll με την ελπίδα ότι “το επόμενο σχόλιο” θα μας δώσει το συναίσθημα που ψάχνουμε. Η ντοπαμίνη – η χημική ουσία της χαράς και της προσμονής – εκκρίνεται κάθε φορά που περιμένουμε το απροσδόκητο.

 Διαβάζεις τα πρώτα σχόλια σε μια ανάρτηση και είναι βαρετά. Λες “ένα ακόμη και φεύγω”. Το επόμενο όμως είναι τόσο αστείο που γελάς δυνατά. Εκεί, ο εγκέφαλός σου “μαθαίνει”: μπορεί το επόμενο σχόλιο να είναι η επόμενη μικρή δόση ευχαρίστησης. Και συνεχίζεις…

Αναζήτηση επιβεβαίωσης και χαμένων σκέψεων

Ένα από τα πιο ισχυρά κίνητρα είναι η ανάγκη μας να δούμε αν οι άλλοι σκέφτονται όπως εμείς και αν υπάρχει κάτι που μας έχει ξεφύγει.

Όταν σχηματίζουμε μια άποψη, δεν αρκούμαστε σε αυτή. Θέλουμε να δούμε αν “αντανακλάται” και σε άλλους. Αν βρίσκουμε παρόμοιες σκέψεις, νιώθουμε ασφάλεια: δεν είμαστε μόνοι, δεν είμαστε “παράξενοι”. Αν πάλι βλέπουμε νέες οπτικές, γεμίζουμε τα κενά μας και νιώθουμε πιο πλήρεις.

 Βλέπεις μια ταινία και σου φαίνεται υπερεκτιμημένη. Διαβάζοντας τα σχόλια, ανακουφίζεσαι όταν άλλοι γράφουν το ίδιο. Αν όμως κάποιος αναφέρει μια σκηνή που συμβολίζει κάτι βαθύτερο, ξαφνικά λες: “Α, αυτό δεν το είχα σκεφτεί”. Τα σχόλια γίνονται έτσι εργαλείο τόσο επιβεβαίωσης όσο και μάθησης.

Στην ουσία, μπαίνουμε στα σχόλια για να βρούμε τον καθρέφτη του εαυτού μας αλλά και για να συλλέξουμε τις “χαμένες” σκέψεις που ίσως δεν περάσαμε από το μυαλό μας.

Η γοητεία του δράματος και της σύγκρουσης

Ο άνθρωπος πάντα έλκεται από τη σύγκρουση. Από την αρχαία τραγωδία μέχρι τα σημερινά reality shows, το δράμα μάς καθηλώνει. Στα σχόλια, αυτή η έλξη γίνεται πιο έντονη γιατί βλέπουμε πραγματικούς ανθρώπους να συγκρούονται σε πραγματικό χρόνο.

Οι καβγάδες στα social έχουν κάτι θεατρικό: απαντήσεις που ανεβάζουν την ένταση, ειρωνείες, χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Εμείς παρακολουθούμε σαν θεατές σε μια ζωντανή παράσταση. Δεν ξέρουμε ποιος θα “κερδίσει”, ποιος θα απαντήσει πιο δυνατά, ποιος θα γελοιοποιηθεί.

 Μια ανάρτηση για μια ποδοσφαιρική ομάδα μπορεί σε λίγα λεπτά να καταλήξει σε πολιτική αντιπαράθεση. Εμείς, ακόμα κι αν δεν έχουμε καμία σχέση με το θέμα, “κολλάμε” γιατί το δράμα μάς προσφέρει την ίδια αδρεναλίνη που προσφέρει και μια καλή ιστορία.

Η ανωνυμία και η ωμή ειλικρίνεια

Στην καθημερινότητα, φοράμε μάσκες. Προσαρμοζόμαστε στην κοινωνική ευγένεια, αποφεύγουμε να μιλήσουμε σκληρά ή απροκάλυπτα. Στο διαδίκτυο όμως, η ανωνυμία ξεκλειδώνει μια άλλη πλευρά: οι άνθρωποι μιλούν πιο ωμά, πιο σκληρά, πιο αστεία.

Αυτό μάς τραβάει γιατί είναι σαν να βλέπουμε έναν “παράλληλο κόσμο” όπου οι κανόνες χαλαρώνουν. Εκεί, βγαίνει στην επιφάνεια μια αλήθεια που δύσκολα συναντάμε στον δρόμο ή στη δουλειά μας.

 Ένα εξαιρετικά ειρωνικό σχόλιο μπορεί να μας ξαφνιάσει ή να μας ενοχλήσει, αλλά δύσκολα θα το αγνοήσουμε. Είναι σαν να κοιτάμε από την κλειδαρότρυπα μια πιο άγρια εκδοχή της κοινωνίας, που συνήθως παραμένει κρυφή.

FOMO – ο φόβος ότι θα χάσουμε κάτι σημαντικό

Στα social media όλα είναι σε κίνηση. Πάντα υπάρχει η αίσθηση ότι “κάτι συμβαίνει κι εγώ πρέπει να το ξέρω”. Τα σχόλια εντείνουν αυτό το άγχος, γιατί εκεί μπορεί να κρύβεται μια πληροφορία που δεν υπάρχει στο ίδιο το post.

 Σε μια ανάρτηση για έναν διάσημο, ένας άγνωστος μπορεί να αφήσει μια λεπτομέρεια ή φήμη που δεν έχει γραφτεί στα άρθρα. Αυτή η πιθανότητα μάς κρατάει καρφωμένους στα σχόλια. Δεν αντέχουμε την ιδέα ότι μπορεί να χάσουμε μια “κρυφή” γνώση που οι άλλοι έχουν δει.

Αυτό είναι το λεγόμενο FOMO (Fear Of Missing Out): μια ψυχολογική ανησυχία ότι αν δεν ψάξουμε, θα μείνουμε “εκτός παιχνιδιού”.

Εκτόνωση συναισθημάτων μέσα από τους άλλους

Τα σχόλια λειτουργούν και ως ψυχολογική βαλβίδα. Ακόμα κι αν δεν γράψουμε τίποτα, βρίσκουμε ανθρώπους που εκφράζουν τον θυμό, τη χαρά, την ειρωνεία ή τη θλίψη που νιώθουμε. Αυτό μας δίνει την αίσθηση της εκτόνωσης χωρίς να χρειαστεί να εκτεθούμε.

Μια πολιτική είδηση μάς εκνευρίζει. Όταν βλέπουμε δεκάδες σχόλια ανθρώπων που βράζουν από τον ίδιο θυμό, νιώθουμε ανακούφιση. Είναι σαν να έχουμε φωνάξει κι εμείς δυνατά, χωρίς να έχουμε γράψει ούτε λέξη.

Με αυτόν τον τρόπο, τα σχόλια δεν είναι απλώς ανάγνωση· είναι ένας έμμεσος τρόπος συμμετοχής.

Ο σχεδιασμός των ίδιων των social media

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλο αυτό δεν είναι τυχαίο. Οι πλατφόρμες είναι φτιαγμένες για να μας κρατούν μέσα. Ο αλγόριθμος επιλέγει τα πιο ακραία, αστεία ή προκλητικά σχόλια και τα βάζει στην κορυφή. Το “infinite scroll” δεν έχει τέλος, για να μας σπρώχνει συνεχώς παρακάτω.

Στο TikTok, τα πιο “καρφιτσωμένα” σχόλια είναι συχνά αυτά που προκαλούν αντιδράσεις. Όταν βλέπουμε το πρώτο, περιμένουμε ότι και τα επόμενα θα είναι εξίσου δυνατά. Αυτό δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο: πάντα λίγο ακόμη, πάντα “ένα τελευταίο σχόλιο”.

Ο καθρέφτης της ανθρώπινης φύσης

Το ότι διαβάζουμε με λύσσα τα σχόλια δεν είναι μια απλή συνήθεια. Είναι το αποτέλεσμα μιας σύνθετης αλληλεπίδρασης: της βιολογίας μας, που αγαπά τις εκπλήξεις· της κοινωνικής μας φύσης, που ψάχνει επιβεβαίωση και σύνδεση· και της τεχνολογίας, που εκμεταλλεύεται αυτές τις ανάγκες για να μας κρατάει.

Στην πραγματικότητα, στα σχόλια ψάχνουμε κάτι πολύ πιο βαθύ από μια ατάκα ή μια πληροφορία. Ψάχνουμε τον εαυτό μας μέσα στους άλλους. Και γι’ αυτό, όσο κι αν λέμε “δεν θα κολλήσω άλλο”, ξαναγυρνάμε πάντα εκεί: στο ατελείωτο, μαγνητικό πεδίο των σχολίων.

" F o l l o w   U s "  :   

#AI#BLACK&WHITE#DIGITAL#DRAWING#EROTICHUMOR#FUMETTI#ILLUSTRATION#PARODY#PORNART#PRINTS#SCULPTURES#VINTAGE#ΘΕΜΑΤΙΚΑ#ΠΙΝΑΚΕΣ#ΣΚΙΤΣΟΓΡΑΦΟΙ#ΣΧΕΔΙΑΣΤΕΣ#ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ#ΧΑΡΑΚΤΕΣ
Read More: Ανακαλύψτε πώς ο ερωτισμός εκφράζεται μέσα από την τέχνη, από την αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Εξερευνήστε τα έργα και τους καλλιτέχνες που αποκάλυψαν την ομορφιά και την ένταση των ανθρώπινων συναισθημάτων.