Η ιστορία της ανθρωπότητας συνοψίζεται σ’ ένα άγγιγμα. - V I D E O

Αυτό είναι το mood μου όταν πάω στο Lidl με προσφορές στα καρπούζια

Η χούφτα ως φιλοσοφικό όριο

ΤΟ ΧΟΥΦΤΩΜΑ: ΕΝΑ ΕΠΙΣΗΜΟ ΑΘΛΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Ή αλλιώς: όταν το χέρι δεν αντέχει να μένει μόνο του.

Είναι τέχνη;
Είναι ανάγκη;
Είναι εγκληματάκι με το ένα μάτι κλειστό και το άλλο... γεμάτο προσμονή;

Όχι φίλοι μου. Το χούφτωμα είναι τελετουργία. Είναι το "σ’ έπιασα" της σάρκας, το "πιάσε με απ’ το μηδέν" των ερωτικών προσεγγίσεων.

Ολη η ιστορία της ανθρωπότητας — από τις σπηλιές του Νεάντερταλ μέχρι τα DMs του Instagram — είναι μια σειρά από αγγίγματα. Άλλα ήπια, άλλα άγαρμπα, άλλα τρυφερά, κι άλλα που έμειναν σαν σημάδι.

Γιατί συνοψίζεται σε ένα άγγιγμα;

Γιατί πριν μιλήσουμε, αγγίξαμε.
Το πρώτο μας “σ’ αγαπώ” ήταν ένα χέρι στον ώμο.
Το πρώτο μας “είμαι εδώ” ήταν μια παλάμη πάνω σε άλλη παλάμη.

Γιατί η τρυφερότητα δεν έχει λέξεις. Έχει αφή.
Πόσα πράγματα λες μ’ ένα χάδι στη μέση, σε μια πλάτη, σε έναν μηρό;

Γιατί η επιθυμία δε γράφεται — ακουμπάει.
Το βλέμμα μπορεί να υπονοεί.
Η λέξη μπορεί να ξεγελά.
Αλλά το χέρι, όταν ακουμπά... δεν κάνει πίσω.

Ξέρεις πότε κάποιος σ’ αγγίζει αληθινά και πότε απλώς παίζει πιάνο στο σώμα σου.
Ξέρεις πότε σε πιάνουν από πόθο, από αγάπη ή απλώς επειδή βαριούνται.

Και σε κάθε περίπτωση, το σώμα θυμάται.
Το καλό άγγιγμα γράφεται.
Το κακό άγγιγμα μένει.

Όλη η ιστορία, όλη η αγωνία, όλο το πάθος,

όλη η μοναξιά του κόσμου,
η θρησκεία, ο έρωτας, το δράμα, η παρεξήγηση, το χούφτωμα και το “μη με ακουμπάς”...

...είναι ένα άγγιγμα.

Κι εμείς απλώς παίζουμε τη σκηνή ξανά και ξανά,
με άλλα ρούχα, άλλα σώματα, άλλη μουσική,
αλλά την ίδια χειρονομία.

Τύποι χουφτώματος

1. Το Αθώο - “Ωχ, δεν το κατάλαβα”
   Η παλάμη πάει μόνη της. Ήταν μια ξαφνική λαχτάρα. Μια σύσπαση της μοίρας.

   
   
   

2. Το Τολμηρό - “Μ’ αρέσεις και δε φοβάμαι να σου πω: με το χέρι”
   Το βλέμμα συνοδεύει. Το σώμα κλίνει. Η πρόθεση φωνάζει "εδώ είμαστε".

   
   
   

3. Το Κακομοίρικο - “Δεν έχω άλλη επιλογή”
   Το χέρι ακουμπάει αλλά τρέμει. Είναι σαν μωρό  που χουφτώνει βύζο για πρώτη φορά.

   

   
   
   
   

4. Το Συμφωνημένο - “Χούφτωσέ με να τελειώνουμε”
   Αυτό είναι το πιο τίμιο. Όταν και οι δύο ξέρουν. Όταν το χούφτωμα είναι συμβόλαιο.

Το χούφτωμα ως πολιτική πράξη

Ας το πούμε καθαρά:
Ζούμε στην εποχή του Consent.
Χουφτώνεις; Ρώτα.
Ρωτάς; Ίσως δε χρειάζεται να χουφτώσεις.
Δεν ρωτάς; Κακό του κεφαλιού σου και καλό του δικηγόρου της απέναντι.

Το χούφτωμα σήμερα δεν είναι αυτονόητο. Είναι σχεδόν σαν δημοψήφισμα.

Μπορεί να είναι αγάπη;

Ναι.
Αν σου πιάσει τον κώλο όταν έχεις γρίπη και φοράς μάλλινες κάλτσες.
Αν σου πιέσει το μπούτι πάνω από την πιτζάμα και χαμογελάσεις.
Αν δεν το κάνει για να πάρει, αλλά για να πει: "εδώ είμαι ακόμα, και σ’ αγαπάω με το δάχτυλο λυγισμένο".

Ένα βίντεο χωρίς πρόσωπα. Χωρίς ήχο. Χωρίς νόημα.
Μόνο ένα σώμα. Κι ένα χέρι. Που αποφασίζει να ξεχυθεί σαν ιδέα. Να διεκδικήσει. Να αρπάξει.
Και ναι, να χουφτώσει.

Το χούφτωμα είναι σαν τις τηγανητές πατάτες.
Όλοι το αγαπάνε, αλλά θέλει σωστό timing, θερμοκρασία και άδεια.

Αλλιώς, απλώς μυρίζεις τηγανίλα και ντρέπεσαι που μπήκες στην κουζίνα.

Αφιερωμενο σε ολα εκεινα τα χερια που δεν κρατηθηκαν.

#AI#BLACK&WHITE#DIGITAL#DRAWING#EROTICHUMOR#FUMETTI#ILLUSTRATION#PARODY#PORNART#PRINTS#SCULPTURES#VINTAGE#ΘΕΜΑΤΙΚΑ#ΠΙΝΑΚΕΣ#ΣΚΙΤΣΟΓΡΑΦΟΙ#ΣΧΕΔΙΑΣΤΕΣ#ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ#ΧΑΡΑΚΤΕΣ
Read More: Ανακαλύψτε πώς ο ερωτισμός εκφράζεται μέσα από την τέχνη, από την αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Εξερευνήστε τα έργα και τους καλλιτέχνες που αποκάλυψαν την ομορφιά και την ένταση των ανθρώπινων συναισθημάτων.