Written By paulin on 11.12.24 | 5:00 μ.μ.

Στη σειρά «Pole Dancer», η Ιάπωνας καλλιτέχνης απεικονίζει απελευθερωμένες γυναίκες που επιδεικνύουν περήφανα τον αισθησιασμό τους.

Στον Σιντοϊσμό, η Αματεράσου είναι η θεά του Ήλιου. Μετά από μια διαμάχη με τον αδερφό της, κλείστηκε σε μια σπηλιά και βύθισε τον κόσμο στο σκοτάδι. Οι άλλες θεότητες αποφάσισαν να κάνουν ένα συμπόσιο με θέα στη σπηλιά, κατά τη διάρκεια του οποίου η θεά Ame no Uzume άρχισε να χορεύει, φτάνοντας στο σημείο να εκτελέσει αυτό που θα μπορούσε να περιγραφεί ως στριπτίζ. Ο θόρυβος και ο ενθουσιασμός που προκάλεσε οδήγησαν τον Amaterasu να μετακινήσει ελαφρά τον βράχο, επιτρέποντας σε έναν άνδρα να τον σπρώξει μακριά και να επιτρέψει στη θεά να βγει έξω.

Η Atsuko Barouh, μια Γιαπωνέζα καλλιτέχνης που ζει στο Λονδίνο.

Χρησιμοποιεί αυτό το παραμύθι για να επεξηγήσει τους προβληματισμούς που προκάλεσαν τη σειρά της Pole Dancer – Strength in Revealing Weakness. Ναι, ένας καλλιτέχνης του στριπτίζ έσωσε τον κόσμο. Τι παίρνουμε από αυτό το γεγονός; Ήταν το φθινόπωρο του 2019, όταν η καλλιτέχνης άρχισε να συχνάζει σε ένα κλαμπ στο Shoreditch και είδε ότι αυτές οι γυναίκες φαινόταν να ευδοκιμούν, αποφάσισε να σκεφτεί το ερώτημα και να εμβαθύνει στο θέμα.

«Γιατί αυτές οι όμορφες και υγιείς νέες ανοίγουν διάπλατα τα πόδια τους, δείχνοντας ακόμη και τις τρύπες τους; Τι είδους τραυματικές εμπειρίες πέρασαν; Τι είδους δυστυχισμένα παιδικά χρόνια είχαν;». Αυτά ήταν τα ερωτήματα που έθεσε η καλλιτέχνης καθώς παρακολουθούσε τις στρίπερ στο κλαμπ.

Σε μια κοινωνία που εξακολουθεί να κυριαρχείται από άνδρες και όπου το γυναικείο γυμνό γίνεται αμέσως σεξουαλικό, τέτοιο γυμνό έχει τη «δύναμη να αιχμαλωτίζει τους ανθρώπους». Αλλά αυτό, από την άλλη πλευρά, κάνει επίσης τις γυναίκες αδύναμες, καθώς υπάρχει ανάγκη να μπορούν να προστατεύονται από ανεπιθύμητα άτομα που έλκονται από αυτές. Όσο περισσότερο κρύβεσαι, τόσο περισσότερο οι άντρες θέλουν να εκθέσουν. Έτσι, όταν ανοίγεσαι και εκθέτεις τα πάντα, σαν στρίπερ, η δύναμη μεγιστοποιείται», συνεχίζει η Atsuko Barouh στο κείμενο που συνοδεύει τη σειρά.

Μέσα από τις πινελιές της, η καλλιτέχνης απεικονίζει γυναικείες μορφές, περήφανες, παραμένοντας προκλητικές απέναντι στους κινδύνους της σεξουαλικής βίας που αναστέλλουν και περιορίζουν τις ζωές των γυναικών. Εδώ οι χορευτές παίζουν σε σκηνικό που έχουν επιλέξει, διασκεδάζουν και είναι ελεύθεροι.

«Έχω απεικονίσει την απελευθέρωση και τον κίνδυνο της σεξουαλικότητας που διαδραματίζονται σε ένα τέτοιο μέρος», συνεχίζει η καλλιτέχνης. Ωστόσο, «μια τέτοια αίσθηση ελευθερίας διαρκεί μόνο για μια μικρή στιγμή. Είναι μια ελευθερία που έγινε δυνατή μέσω της εξισορρόπησης των δυνάμεων που υπάρχουν σε ένα συγκεκριμένο μέρος βάσει μιας συμφωνίας όπου απαγορεύεται η σωματική επαφή».