Το 1886, η Camille Claudel υπαγόρευσε συμβόλαιο στον εραστή της να υπογράψει. Η Claudel ήταν μόνο μια νεαρή φοιτήτρια τέχνης, αλλά ο αγαπημένος της, ο μεγάλος γλύπτης Rodin, έγραψε υπάκουα κάθε λέξη:
Στο μέλλον, ξεκινώντας από αυτή την ημέρα της 12ης Οκτωβρίου 1886, θα έχω ως μαθήτριά μου μόνο τη Mademoiselle Camille Claudel , η οποία θα είναι η μοναδική μου προστατευόμενη... Δεν θα δεχτώ άλλους μαθητές για να αποφύγω να παράγω, κατά τύχη, αντίπαλα ταλέντα, αν και υποθέτω ότι τέτοιοι φυσικά προικισμένοι καλλιτέχνες εμφανίζονται πολύ σπάνια...
Με καμία δικαιολογία δεν θα ξαναπάω ποτέ να επισκεφτώ τη Madame X, στην οποία δεν θα διδάσκω πλέον γλυπτική. Μετά την έκθεση τον Μάιο θα φύγουμε για την Ιταλία, παραμένοντας εκεί τουλάχιστον έξι μήνες μαζί σε άρρητη ένωση μετά την οποία η Mademoiselle Camille θα είναι η γυναίκα μου.
-- Α. ΡοντένΤο συμβόλαιο της Καμίλ δεν διευκρινίζει τι έλαβε σε αντάλλαγμα ο Ροντέν, αλλά τα γράμματά του το έκαναν αρκετά ξεκάθαρο:
Έπρεπε μόνο να σε συναντήσω για να αποκτήσουν όλα άγνωστη ζωή, για να φουντώσει η γκρίζα ύπαρξή μου σε μια φωτιά. Σε ευχαριστώ, που σε σένα χρωστάω όλο το μέτρο του ουρανού που είχα σε αυτή τη ζωή.… Αγαπητή μου, και στα δύο γόνατα αγκαλιάζω το ωραίο σώμα σου.Ο Rodin γνώρισε την Camille όταν ήταν 42 ετών και ζούσε με τη μακροχρόνια σύντροφό του, Rose Beuret.
Ο Ροντέν σύντομα έγινε δέσμιος του έρωτά του για την Καμίλ. Την ακολούθησε τριγύρω, παρακαλώντας την να τον δει:
Άγρια γλυκιά μου, Χθες το απόγευμα έψαχνα τα συνηθισμένα μας μέρη (για ώρες) χωρίς να σε βρω. Τι γλυκός θα ήταν ο θάνατος!... Δεν αντέχω άλλο. Δεν μπορώ να πάω άλλη μέρα χωρίς να σε δω... Σ'αγαπώ με μανία. Να είσαι σίγουρη αγαπητή Καμίλ, ότι δεν μου αρέσει καμία άλλη γυναίκα, ότι ολόκληρη η ψυχή μου ανήκει σε σένα.Για χρόνια ο Ροντέν και η Καμίλ συνέχισαν τη συνεργασία τους συνδυάζοντας τέχνη και αγάπη.
Άγαλμα της Καμίλ Τελικά, η ιστορία της Καμίλ και του Ροντέν έφτασε σε ένα τραγικό τέλος. Άρχισε να αποσύρεται από τις έντονες απαιτήσεις της σχέσης τους, προτιμώντας την ήρεμη συντροφιά της «γκρίζας ύπαρξής» του με τη Ρόουζ. Η Camille απελπίστηκε, φτιάχνοντας θυμωμένα γλυπτά σχετικά με την εγκατάλειψη. Σε λίγο η Καμίλ βυθίστηκε σε ψυχική ασθένεια, ουρλιάζοντας στους δρόμους ότι ο Ροντέν προσπαθούσε να τη σκοτώσει και να της κλέψει τις ιδέες. Τοποθετήθηκε σε ένα άσυλο όπου πέρασε την υπόλοιπη ζωή της, ενώ ο Ροντέν παντρεύτηκε την άχαρη Ρόουζ και έγινε τρομερά επιτυχημένος. Η έλλειψη πάθους του για τον Ρόουζ δεν φαινόταν να εμποδίζει την ικανότητά του να κάνει παθιασμένη τέχνη. Ο χυδαίος συνδυασμός του Ροντέν και της Καμίλ εξέπεμπε μερικές διαφωτιστικές σπίθες για εμάς: Ο Ροντέν ήταν καλύτερος στη δημιουργία τέχνης για την αγάπη, αλλά η Καμίλ ήταν καλύτερη στο να αγαπά. Ακολούθησε το πάθος της για τον Ροντέν ακριβώς πάνω από έναν γκρεμό, ενώ ο πιο δειλός Ροντέν τη συνόδευε μόνο μέχρι την άκρη και μετά οπισθοχώρησε. Αν ένα πράγμα είναι σίγουρο από τη μακρά ιστορία της τέχνης, είναι ότι δεν μπορείς να κάνεις τέχνη και να κάνεις έρωτα ταυτόχρονα (ή, σύμφωνα με τα λόγια του Robert Coane , "δεν μπορείς να στραγγίζεις και να ζωγραφίζεις.") Κάθε καλλιτέχνης ποιος προσπάθησε να συνδυάσει τα δύο (και ποιος καλλιτέχνης άνω των 18 όχι;) καταλήγει σε καλλιτεχνικό χυλό. Η αγάπη απαιτεί αποδοχή και δέσμευση ενώ η τέχνη απαιτεί διακρίσεις και αμφισβητήσεις. Όσο κι αν λαχταρούμε να συγχωνεύσουμε την τέχνη και την αγάπη, φαίνεται ότι το τίμημα της μεγάλης τέχνης παραμένει απόσπαση
Έπρεπε μόνο να σε συναντήσω για να αποκτήσουν όλα άγνωστη ζωή, για να φουντώσει η γκρίζα ύπαρξή μου σε μια φωτιά. Σε ευχαριστώ, που σε σένα χρωστάω όλο το μέτρο του ουρανού που είχα σε αυτή τη ζωή.… Αγαπητή μου, και στα δύο γόνατα αγκαλιάζω το ωραίο σώμα σου.Ο Rodin γνώρισε την Camille όταν ήταν 42 ετών και ζούσε με τη μακροχρόνια σύντροφό του, Rose Beuret.
Η Ρόουζ ήταν μια μοδίστρα που δεν συμμεριζόταν κανέναν από τους φίλους ή τα ενδιαφέροντά του, αλλά φρόντιζε τις καθημερινές του ανάγκες και του παρείχε τάξη και σταθερότητα.
Η Καμίλ πήρε δουλειά ως μαθητευόμενη του Ροντέν, αλλά οι κριτικοί συμφωνούν ότι ήταν τόσο ταλαντούχα που σύντομα έγινε σημαντική επιρροή στην τέχνη του. Οι δυο τους δούλεψαν δίπλα-δίπλα, δημιουργώντας όμορφα και αισθησιακά αντικείμενα:
Όταν ήταν η κατάλληλη στιγμή, η Καμίλ γδύθηκε για τον Ροντέν. Η γυμνή της μορφή έγινε η έμπνευση για μερικά από τα μεγαλύτερα έργα τέχνης του.
Η Καμίλ πήρε δουλειά ως μαθητευόμενη του Ροντέν, αλλά οι κριτικοί συμφωνούν ότι ήταν τόσο ταλαντούχα που σύντομα έγινε σημαντική επιρροή στην τέχνη του. Οι δυο τους δούλεψαν δίπλα-δίπλα, δημιουργώντας όμορφα και αισθησιακά αντικείμενα:
Όταν ήταν η κατάλληλη στιγμή, η Καμίλ γδύθηκε για τον Ροντέν. Η γυμνή της μορφή έγινε η έμπνευση για μερικά από τα μεγαλύτερα έργα τέχνης του.
Άγρια γλυκιά μου, Χθες το απόγευμα έψαχνα τα συνηθισμένα μας μέρη (για ώρες) χωρίς να σε βρω. Τι γλυκός θα ήταν ο θάνατος!... Δεν αντέχω άλλο. Δεν μπορώ να πάω άλλη μέρα χωρίς να σε δω... Σ'αγαπώ με μανία. Να είσαι σίγουρη αγαπητή Καμίλ, ότι δεν μου αρέσει καμία άλλη γυναίκα, ότι ολόκληρη η ψυχή μου ανήκει σε σένα.Για χρόνια ο Ροντέν και η Καμίλ συνέχισαν τη συνεργασία τους συνδυάζοντας τέχνη και αγάπη.
Άγαλμα της Καμίλ Τελικά, η ιστορία της Καμίλ και του Ροντέν έφτασε σε ένα τραγικό τέλος. Άρχισε να αποσύρεται από τις έντονες απαιτήσεις της σχέσης τους, προτιμώντας την ήρεμη συντροφιά της «γκρίζας ύπαρξής» του με τη Ρόουζ. Η Camille απελπίστηκε, φτιάχνοντας θυμωμένα γλυπτά σχετικά με την εγκατάλειψη. Σε λίγο η Καμίλ βυθίστηκε σε ψυχική ασθένεια, ουρλιάζοντας στους δρόμους ότι ο Ροντέν προσπαθούσε να τη σκοτώσει και να της κλέψει τις ιδέες. Τοποθετήθηκε σε ένα άσυλο όπου πέρασε την υπόλοιπη ζωή της, ενώ ο Ροντέν παντρεύτηκε την άχαρη Ρόουζ και έγινε τρομερά επιτυχημένος. Η έλλειψη πάθους του για τον Ρόουζ δεν φαινόταν να εμποδίζει την ικανότητά του να κάνει παθιασμένη τέχνη. Ο χυδαίος συνδυασμός του Ροντέν και της Καμίλ εξέπεμπε μερικές διαφωτιστικές σπίθες για εμάς: Ο Ροντέν ήταν καλύτερος στη δημιουργία τέχνης για την αγάπη, αλλά η Καμίλ ήταν καλύτερη στο να αγαπά. Ακολούθησε το πάθος της για τον Ροντέν ακριβώς πάνω από έναν γκρεμό, ενώ ο πιο δειλός Ροντέν τη συνόδευε μόνο μέχρι την άκρη και μετά οπισθοχώρησε. Αν ένα πράγμα είναι σίγουρο από τη μακρά ιστορία της τέχνης, είναι ότι δεν μπορείς να κάνεις τέχνη και να κάνεις έρωτα ταυτόχρονα (ή, σύμφωνα με τα λόγια του Robert Coane , "δεν μπορείς να στραγγίζεις και να ζωγραφίζεις.") Κάθε καλλιτέχνης ποιος προσπάθησε να συνδυάσει τα δύο (και ποιος καλλιτέχνης άνω των 18 όχι;) καταλήγει σε καλλιτεχνικό χυλό. Η αγάπη απαιτεί αποδοχή και δέσμευση ενώ η τέχνη απαιτεί διακρίσεις και αμφισβητήσεις. Όσο κι αν λαχταρούμε να συγχωνεύσουμε την τέχνη και την αγάπη, φαίνεται ότι το τίμημα της μεγάλης τέχνης παραμένει απόσπαση
0 Μας δωσαν το χρονο τους :
Speak up your mind
Tell us what you're thinking... !