19 χρόνια χωρίς το Ρόδον

Απο τον   ΓΙΩΡΓΟ  ΤΣΑΓΚΟΖΗ 

Όπως κάθε χρόνο τα τελευταία χρόνια, γίνεται στο διαδίκτυο το “μνημόσυνο” του Ρόδον. Το Ρόδόν ήταν ο συναυλιακός χώρος στην οδό Μάρνη 24 που έφτιαξαν ο Φώτης Μπόμπολας (γιος του Γιώργου Μπόμπολα)

με τους φίλους του Γιώργο Σταυράκη και Γιώργο Μπουρνάζο, οι οποίοι σύχναζαν στα ροκ στέκια της εποχής και αποφάσισαν να ανοίξουν ένα μεγάλο live μαγαζί για να γουστάρουν, καθώς μέχρι τότε τα μόνα μέρη για τη διασκέδαση των νέων ήταν οι ντισκοτέκ και τα σκυλάδικα και τα ελάχιστα rock live που γίνονταν τότε ήταν σε γήπεδα, όπως στο  Σπορτινγκ.

Το Ρόδον έκανε το πρώτο live του το 1987 και έκλεισε το 2005, τώρα πλέον, όπως και πολλοί άλλοι χώροι τέχνης, έχει γίνει σουπερμάρκετ.

Οι αναμνήσεις μου από τον χώρο είναι οι αναμνήσεις της εφηβείας μου. Εκεί είχα δει τις Τρύπες 2-3 φορές, σε φοβερά ηλεκτρισμένα show, τους Napalm Death να μας ταξιδεύουν με τις δίκασες τους στη βιομηχανική δυστοπία του Death Metal, τους Motorhead με το αλήτικο μεταλο-γκαράζ τους, τα Ξύλινα Σπαθιά με την νοσταλγία της Θεσσαλονίκης. Κάθε live ήταν μία τελετουργία…

photo: Από το προσωπικό μου αρχείο

Την τελευταία φορά που είχα πάει στο σουπερμάρκετ είχα γράψει αυτό.

photo: Instagram @tsagk

“Μπαίνεις στο σουπερμάρκετ στη Μάρνη και παίζει στα ηχεία το Passenger του Iggy, κοιτάς γύρω σου αν πιάνει κάνεις το αστείο που σας παίζει το σύμπαν. Κάποιος παίρνει τυριά, κάποια κοιτάζει τις μπανάνες, ένας ερασμίτης παίρνει κάτι φτηνές μπίρες. Θες να τον πιάσεις και να του πεις “φίλε εδώ έχει παίξει ο Iggy, εδώ που πατάς ίδρωνε ο κόσμος με αυτό το τραγούδι που παίζει”, ” εκεί που είναι τα γάλατα, πήδηξε για crowdsurf. Δε λες τίποτα πας στο ταμείο, πληρώνεις το κεφίρ, ρίχνεις μια ματιά στο κτίριο και φεύγεις ενώ αναρωτιέσαι αν όντως έπαιζε το τραγούδι.”

Οι χώροι της τέχνης κλείνουν και κλείνουν μέσα τους τις αναμνήσεις τους, το Ideal το Ρόδον και πόσοι άλλοι χώροι τέχνης και αναμνήσεων, έγιναν σουπερμάρκετ, πάρκινγκ, εμπορικά και ξενοδοχεία… Το στενάχωρο δεν είναι ότι κλείνουν βέβαια οι χώροι αυτοί, καθώς η καπιταλιστική εντροπία δε γουστάρει τα μνημεία (άμα δε φέρνουν κέρδος) το στενάχωρο είναι ότι αυτοί οι χώροι δεν αναπληρώνονται.

mikropragmata.lifo.gr