ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ

Δες τα, 

 δεν ξέρουν τα έρημα πού να κρυφτούν μόνα τους

 και το λασπωμένο χωράφι ως πέρα ο θάνατος από νερό

 όπως κι εμείς που είχαμε συμφωνήσει - πώς το έγραψε ο Γιάννης Ρίτσο

ς- ότι «το πιο έρημο πράγμα του κόσμου είναι το σώμα» 

όπως ακριβώς κι εμείς στους πέντε δρόμους του σύννεφου ολιγαρκείς,

 σχεδόν ανόθευτοι από κέρδος,

 μνησίκακοι για ορισμένους, 

πάντως ξεκάθαροι από παρελθόν του δόλου, 

ένα συνονθύλευμα τελικά παράνοιας και δόξας˙ 

δες τα τώρα τρέχουν τ' άλογα στο μαράζι τους 

αύριο όμως θα στεγνώσουν πάλι εδώ, στον τελευταίο στίχο. 

 Γ.ΒΕΗΣ