Ο ΓΆΤΟΣ

Ο Κωστίκας ετοιμάζεται για επαγγελματικό ταξίδι και αποφασίζει να εμπιστευτεί τον αγαπημένο του γάτο στον κολλητό του, τον Γιωρίκα. «Να μου τον προσέχεις. Τον αγαπάω σχεδόν όσο και τη μάνα μου. Από μωρό τον έχω», λέει στον Γιωρίκα λίγο πριν φύγει και αυτός τον καθησυχάζει: «Μην ανησυχείς. Θα τον προσέχω σαν τα μάτια μου».

Μετά από δύο μέρες, ενώ ήδη ο Κωστίκας έχει φτάσει στον προορισμό του, χτυπά το τηλέφωνο: «Ελα, Κωστίκα. Ο Γιωρίκας είμαι. Ο γάτος ψόφησε». Τον Κωστίκα τον λούζει κρύος ιδρώτας κι αφού από καθαρή τύχη γλιτώνει το εγκεφαλικό, αρχίσει να ψελλίζει: «Πώς τα λες έτσι αυτά τα πράγματα, ρε Γιωρίκα; Δεν σού είπα ότι τον αγαπάω πολύ; Γιατί μου λες τόσο ξερά πως ψόφησε; Δεν μπορούσες να μού το πεις με τρόπο; Εγκεφαλικό κόντεψα να πάθω…»

«Και πώς να στο έλεγα, ρε Κωστίκα; Αφού ψόφησε», απαντά ο Γιωρίκας για να του μάθει τον… τρόπο που λέγονται τα δυσάρεστα ο Κωστίκας: «Ακου ένα παράδειγμα γι’ αυτήν την περίπτωση. Επρεπε πρώτα να με πάρεις τηλέφωνο και να μού πεις “Κωστίκα, ο γάτος σου είναι στα κεραμίδια”, για να με βάλεις σε ιδέα. Μετά από καμιά ώρα να με πάρεις και να μού πεις “ο γάτος σου δεν κατεβαίνει και υπάρχει κίνδυνος να πέσει”. Μετά να με πάρεις και να μου πεις “ο γάτος σου έπεσε από τα κεραμίδια και χτύπησε σοβαρά”. Αργότερα να μου πεις “ο κτηνίατρος έχει βάλει τον γάτο σου στο χειρουργείο και πως η κατάστασή του είναι σοβαρή”. Και μετά να με ξαναπάρεις και να μου πεις “ο γιατρός βγήκε και μάς είπε πως, δυστυχώς, ο γάτος κατέληξε”. Κατάλαβες πώς έπρεπε να μού το πεις;»

Ο Γιωρίκας είπε πως κατάλαβε και δυο μέρες αργότερα, ξαναπαίρνει τηλέφωνο τον Κωστίκα: «Έλα, Κωστίκα. O Γιωρίκας είμαι. Η μάνα σου είναι στα κεραμίδια. Κατάλαβες ή θα χαλάσουμε μια περιουσία στα τηλέφωνα;»