ΣΥΝΤΟΜΑ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΑΡΓΗΣΟΥΝ

Το κυριακάτικο «χθες» των εκλογών υποχωρεί ήδη εμπρός στο μετεκλογικό σήμερα/αύριο. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι νικητής, εκφραστής όλων όσοι ήθελαν την ελπίδα οδηγό. Η ΝΔ συσπείρωσε τους οπαδούς του «κάλιο πέντε και στο χέρι». Κέρδισε την κυβέρνηση. Στο βάθος η απογοήτευση εντοπίζεται μάλλον στο ότι οι απόμαχοι νίκησαν τα παιδιά και τα εγγόνια τους-αν δούμε την κατανομή των ψήφων ανά γενεές. Και στο ότι τα κέντρα της οικονομικής ζωής της χώρας, οι μεγάλες πόλεις, ηττήθηκαν από την (άδικα) μαραζωμένη οικονομικά (αλλά και πολιτιστικά) ενδοχώρα.Πολλοί πιστεύουν ότι οι επόμενες εκλογές θα γίνουν σύντομα. Αν συμβεί αυτό τότε δεν θα έχει καμία σημασία ο χρόνος των εκλογών αλλά το κλίμα στην κοινωνία. Μόνο ισχυρή, έκδηλη, κοινωνική έκρηξη μπορεί να αμφισβητήσει και να ανατρέψει σε σύντομο χρόνο μια νέα εκλεγμένη κυβέρνηση. Δεν αρκεί η, έστω οξύτατη, αντιπολίτευση εντός της Βουλής.
Δεν αρκεί η παθητική αντίσταση του κόσμου, όσο προφανής και αν είναι. Δεν μπορεί κανένα κόμμα, ούτε η αξιωματική αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ, να προκαλέσει τέτοιου είδους κοινωνική έκρηξη, ακόμα και αν θα το ήθελε. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα καταφέρει να την συγκρατήσει σε ομαλά μονοπάτια. Τέτοιες κοινωνικές εκρήξεις ξεσπάνε απρόβλεπτα και ανεξέλεγκτα, εναντίον, μάλιστα, κάθε καθοδήγησης.
Οι ίδιοι πρωταγωνιστές, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ( η ΔΗΜΑΡ δεν αλλάζει την ουσία) και οι ίδιες πολιτικές φυσικό είναι να παράγουν τα ίδια αποτελέσματα, τη φτώχεια, την ανεργία, τελικά την οργή. Αλλά αυτό ήταν ήδη γνωστό σε όσους υπερψήφισαν τα μνημονιακά κόμματα. Δεν υπάρχουν πια εξαπατημένοι, ούτε άλλοθι. Ούτε ο φόβος από τους εκβιασμούς και απειλές αποτελεί επαρκή δικαιολογία/αιτιολογία για το εκλογικό αποτέλεσμα. Ο φόβος δεν εξηγεί ούτε τη σταθερότητα του ΠΑΣΟΚ (η απώλεια μιας μονάδας είναι ασήμαντη) ούτε την βασικά ισομερή άνοδο της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Κανενός είδους φόβος δεν φαίνεται να επηρέασε ουσιωδώς το εκλογικό αποτέλεσμα. Η Χρυσή Αυγή διατήρησε τη δύναμή της. Επίσης οι εξόφθαλμες ταλαντεύσεις της ΔΗΜΑΡ άφησαν ανεπηρέαστους τους ψηφοφόρους-αντί να τους στρέψει μαζικά στον ένα ή τον άλλο πόλο για να δώσουν αποφασιστική ώθηση νίκης. Βεβαίως οι μικρές μετατοπίσεις επέτρεψαν να σχηματιστεί κυβέρνηση. Αλλά αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι η απαίτηση να μετάσχει και ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση είχε πλέον πλήρως αποδυναμωθεί μπρος στην ανάγκη να έχουμε κυβέρνηση. Ο Βενιζέλος επιχείρησε να το επαναφέρει αλλά υποχώρησε τάχιστα. Κομματικά, μόνο το ΚΚΕ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες είχαν αισθητές απώλειες, από τα εφτά κόμματα που μπήκαν στη Βουλή. Το πρώτο πλήρωσε την διχαστική του πολιτική αλλά οι δεύτεροι  μπόρεσαν να υπερασπιστούν αρκετά καλά την αυτονομία τους, ως νέο κόμμα.
Μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν οι «εσωτερικές» μετακινήσεις των ψηφοφόρων, από κόμμα σε κόμμα, (πχ από τη Χρυσή Αυγή στον ΣΥΡΙΖΑ) κάτι που αποκαλύπτει/επιβεβαιώνει ότι η ψήφος έχει αποσυνδεθεί από τα ιδεολογικά/κομματικά χαρακτηριστικά, παλαιού τύπου. Από πολιτική άποψη, όμως, οι μετακινήσεις αυτές δεν άλλαξαν τον συσχετισμό «μνημονιακών/αντιμνημονιακών».
 Για να υπάρξει η προαναφερόμενη κοινωνική έκρηξη θα πρέπει να εξεγερθούν, πριν από όλα εναντίον του εαυτού τους, όσοι ψήφισαν μνημονιακά κόμματα. Αν η ψήφος τους τώρα ήταν συνειδητή επιλογή, θα απαιτηθεί κάποιος χρόνος. Θα δούμε αν οι κεφαλές της Ευρώπης διαθέτουν και άλλα όπλα, εκτός από το φόβο, για να αποτρέψουν οξείες κοινωνικές συγκρούσεις.
Τελευταία παρατήρηση: Είναι προφανές, πλέον, ότι η ανατροπή του διεφθαρμένου καθεστώτος δεν είναι διόλου απλή και εύκολη υπόθεση, όπως σταθερά υποστηρίζω από καιρό. Η θητεία στην αξιωματική αντιπολίτευση, σύμφωνα με τις εξαγγελίες του Αλ. Τσίπρα, θα χρησιμεύσει, ασφαλώς, ώστε να εδραιωθεί η πιο ευρεία συσπείρωση λαϊκών δυνάμεων. Όσοι δεν το αντιληφθούν θα μείνουν στο περιθώριο. 
ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
πηγη