Α⋂Β
Υπάρχει ένας χώρος, μια τομή δύο διαγραμμάτων Venn όπου συμβαίνει κατι περίεργο.
Ας υποθέσουμε ότι το σύνολο Α είναι το σύνολο των συνειδητών μας πράξεων. Με τη λέξη συνείδηση απλά εννοούμε όλες εκείνες τις σκέψεις που μπορούμε να έχουμε την επίγνωση ότι τις κάναμε. Άπαξ και έχουμε αυτή την επίγνωση, η πιθανότητα να διατηρούμε αυτή τη σκέψη ζωντανή συναρτάται με την μνήμη μας. Αν υποθέσουμε, τέλος, ότι δεν υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος να επιβάλλουμε την αμνησία στον εαυτό μας, εσκεμμένα δηλαδή να απωλέσουμε τις πρότερα συνειδητές σκέψεις μας, τότε συμπεραίνουμε με αρκετή ακρίβεια το τι μπορεί να περιλαμβάνει το σύνολο Α.
Το σύνολο Β ας υποθέσουμε ότι αποτελεί τις υποσυνείδητες σκέψεις μας. Με τους ίδιους όρους που εξήγησα παραπάνω, αυτό σημαίνει ότι περιλαμβάνει σκέψεις που δεν έχουμε την επίγνωση ότι τις κάνουμε και, συνεπώς, δεν διαθέτουμε την μνήμη ότι αυτές οι σκέψεις ήταν κάποτε δικές μας. Οι σκέψεις, αφού δεν ελέγχονται από μας και δεν εποπτεύονται από τη συνείδησή μας, δημιουργούν έναν ιδεατό χώρος μη-ευθύνης.
Το οβάλ υποσύνολο, που ορίζεται ως Α⋂Β και είναι χρωματισμένο με μπλε χρώμα, πρέπει να έχει κάτι από το Α και κάτι από το Β ταυτόχρονα. Λοιπόν, αυτός ο χώρος είναι ο χώρος των ονείρων.
Στην κατάσταση που ονειρευόμαστε, συμβαίνει το εξής: αναγκαστικά για να λέμε ότι ονειρευόμαστε σημαίνει ότι έχουμε τη μνήμη αυτού του γεγονότος. Ανεξάρτητα από το αν μπορούμε να περιγράψουμε το όνειρο, με σιγουριά μπορούμε να πούμε ότι όντως ονειρευτήκαμε κάτι. Αυτό το κάτι που ψάχναμε από το σύνολο Αείναι το χαρακτηριστικό της μνήμης ως αναστοχασμό πάνω στις δικές μας σκέψεις. Το πιο πιθανό είναι να θυμόμαστε έστω μια μικρή λεπτομέρεια από το όνειρο που θα μας κάνει να επιβεβαιώσουμε ότι πράγματι ονειρευτήκαμε κάτι. Για αυτό το κάτι όμως δεν έχουμε ευθύνη μιας και αναδύθηκε από το υποσυνείδητο ανεξάρτητα από τη δική μας βούληση. Έτσι, συναντάμε και το χαρακτηριστικό του συνόλου Β που είναι η μη-ευθύνη στο ηθικό επίπεδο.
Επομένως, ο τόπος των ονείρων μας είναι ο τόπος που έχουμε μνήμη για τις πράξεις μας αλλά ταυτόχρονα δεν έχουμε ευθύνη γι αυτές. Είναι ο χώρος της απόλυτης αμνηστίας της ηθικής ευθύνης του εαυτού.
Κάτω από αυτές τις γραμμές, o διάλογος της Tinkerbell με τον Peter Pan ίσως να μας βάλει σε δεύτερες σκέψεις.
"You know that place between sleep and awake, the place where you can still remember dreaming? That's where I'll always love you, Peter Pan. That's where I'll be waiting."
Σκουληκότρυπες
Υπάρχει ένας χώρος, μια τομή δύο διαγραμμάτων Venn όπου συμβαίνει κατι περίεργο.
Ας υποθέσουμε ότι το σύνολο Α είναι το σύνολο των συνειδητών μας πράξεων. Με τη λέξη συνείδηση απλά εννοούμε όλες εκείνες τις σκέψεις που μπορούμε να έχουμε την επίγνωση ότι τις κάναμε. Άπαξ και έχουμε αυτή την επίγνωση, η πιθανότητα να διατηρούμε αυτή τη σκέψη ζωντανή συναρτάται με την μνήμη μας. Αν υποθέσουμε, τέλος, ότι δεν υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος να επιβάλλουμε την αμνησία στον εαυτό μας, εσκεμμένα δηλαδή να απωλέσουμε τις πρότερα συνειδητές σκέψεις μας, τότε συμπεραίνουμε με αρκετή ακρίβεια το τι μπορεί να περιλαμβάνει το σύνολο Α.
Το σύνολο Β ας υποθέσουμε ότι αποτελεί τις υποσυνείδητες σκέψεις μας. Με τους ίδιους όρους που εξήγησα παραπάνω, αυτό σημαίνει ότι περιλαμβάνει σκέψεις που δεν έχουμε την επίγνωση ότι τις κάνουμε και, συνεπώς, δεν διαθέτουμε την μνήμη ότι αυτές οι σκέψεις ήταν κάποτε δικές μας. Οι σκέψεις, αφού δεν ελέγχονται από μας και δεν εποπτεύονται από τη συνείδησή μας, δημιουργούν έναν ιδεατό χώρος μη-ευθύνης.
Το οβάλ υποσύνολο, που ορίζεται ως Α⋂Β και είναι χρωματισμένο με μπλε χρώμα, πρέπει να έχει κάτι από το Α και κάτι από το Β ταυτόχρονα. Λοιπόν, αυτός ο χώρος είναι ο χώρος των ονείρων.
Στην κατάσταση που ονειρευόμαστε, συμβαίνει το εξής: αναγκαστικά για να λέμε ότι ονειρευόμαστε σημαίνει ότι έχουμε τη μνήμη αυτού του γεγονότος. Ανεξάρτητα από το αν μπορούμε να περιγράψουμε το όνειρο, με σιγουριά μπορούμε να πούμε ότι όντως ονειρευτήκαμε κάτι. Αυτό το κάτι που ψάχναμε από το σύνολο Αείναι το χαρακτηριστικό της μνήμης ως αναστοχασμό πάνω στις δικές μας σκέψεις. Το πιο πιθανό είναι να θυμόμαστε έστω μια μικρή λεπτομέρεια από το όνειρο που θα μας κάνει να επιβεβαιώσουμε ότι πράγματι ονειρευτήκαμε κάτι. Για αυτό το κάτι όμως δεν έχουμε ευθύνη μιας και αναδύθηκε από το υποσυνείδητο ανεξάρτητα από τη δική μας βούληση. Έτσι, συναντάμε και το χαρακτηριστικό του συνόλου Β που είναι η μη-ευθύνη στο ηθικό επίπεδο.
Επομένως, ο τόπος των ονείρων μας είναι ο τόπος που έχουμε μνήμη για τις πράξεις μας αλλά ταυτόχρονα δεν έχουμε ευθύνη γι αυτές. Είναι ο χώρος της απόλυτης αμνηστίας της ηθικής ευθύνης του εαυτού.
Κάτω από αυτές τις γραμμές, o διάλογος της Tinkerbell με τον Peter Pan ίσως να μας βάλει σε δεύτερες σκέψεις.
Σκουληκότρυπες
.jpg)
0 Μας δωσαν το χρονο τους :
Speak up your mind
Tell us what you're thinking... !