Μακρια γαιδουρα

Παιζοταν απο 10 τουλαχιστον αγορια σε δυο ομάδες. Η μια ομαδα εφτιαχνε την μακρια γαϊδουρα. Ενα αγορι στεκοταν στον τοιχο σκυμμενο και με το προσωπο γυρισμενο σ’ αυτον. Το αλλο αγορι με τα δυο του χερια κρατουσαν από τη μεση του πρωτου αγοριου. Στα πισινα του δευτερου αγοριου επιανε αλλο αγορι και ουτω καθεξης, ωσπου να σχηματιστει ενα μακρυ ανθρωπινο σκυμμενο σωμα.Τα αγορια προστατευαν τα κεφαλια τους αναμεσα στα ποδια του μπροστινου. Οταν ηταν ετοιμη η μακρια γαϊδουρα, ενα ένα τα αγορια της άλλης ομαδας πηδουσαν, για να ανεβουν ολα επανω στις πλατες της μακριας γαϊδουρας. Εαν δεν τα καταφερναν, τοτε ήταν χαμενοι. Εαν ομως τα καταφερναν, η ομαδα της μακριας γαϊδουρας κουνιοταν, προσπαθωντας να ριξει κατω αυτους που ηταν καβαλα. Την ωρα εκεινη οι επανω ελεγαν «Δεκα-δεκα την ημερα και εκατο την εβδομαδα και σαραντα και πενηντα και το γαιδουρακι μου και το σαμαρακι μου, πουρ-πουρ» Και κατεβαιναν νικητες, εαν κατορθωναν να παραμεινουν καβαλα. Στη δικια μου την παρεα βαζαμε τριτο να πηδησει τον πιο χοντρο και βαρυ και τη σπαγαμε τη γαιδουρα και κολοδαχτυλιαζαμε ολοι τον τελευταιο της γαιδουρας φωναζοντας''φρεσκο κολαρακι θαρθει κι'αλλο δαχτυλακι'' η' το αλησμονητο ''ωτο το κολακι''.Εγω που ειμουνα ψηλος οταν στηναμε γαιδουρα καθομουνα τελευταιος και σπαγανε οι αντιπαλοι τα αρχιδια τους.