Για τη Παυλινα μου που ειναι διπλα μου κι ας ειναι μακρυα.

Μερικές φορές οι άνθρωποι εκπλήσσουν σε, άλλες φορές απογοητεύκουν σε, αλλά ποτέ δε θα τους μάθεις πραγματικά αν δεν τους ακούσεις, αν δεν τους νιώσεις. Την ζωή μας όμως εμείς την κάμνουμε τελικά τζε τούτο εν το καλό της υπόθεσης. Εσύ θκιαλέεις πώς θα αλλάξεις τη ζωή σου προς το καλό, προς το κακό, πως θα την κάμεις καλύτερη ή πως θα τη διαλύσεις. Πολλοί εν τζίνοι που το παίζουν φίλοι μας. Άλλοι πάσειν, άλλοι έρκουντε. Μόνο τζίνοι που μεινίσκουν μαζί μες σε ούλλες τις φάσεις που περνούμε, καλές ή κακές, εν οι πραγματικοί φίλοι. Τζίνους εν πρέπει να τους αφήνουμε ποτέ. Όσο για τις σχέσεις, τους δεσμούς μας, τζιε τζίνοι πάσειν τζι έρκουντε σταδιακά, μόνο που οι παραπάνω πυροβολούν σε τζε μετά φεύκουν. Όμως πάλε, δε μπορείς να σταματήσεις να ψάχνεις, να γνωρίζεις νέους ανθρώπους γιατί έτσι, ποτέ εν θα έβρεις το άλλο σου μισό. Το άλλο μισό κάποιου ανθρώπου που θα σε κάμνει ολόκληρο. Του ανθρώπου που δε θα χρειάζεται να του πείς "Σ'αγαπώ" γιατί θα ξέρει ήδη, με ούλλη του τη δύναμη οτι τον αγαπάς πραγματικά. Τζε πρέπει πάντα, πάντα μα πάντα να πιστεύκεις στον εαυτό σου, γιατί αν δεν πιστεύκεις εσύ καημένη μου, τότε ποιός εν να πιστέψει; Ο κόσμος βουρά, βαρκέται, έσχει τα δικά του προβλήματα. Ο καθένας θωρεί το συμφέρον του. Μόνο εσύ μπορείς να κάμεις κάτι για σένα τζε ξέρεις το. http://veganna.blogspot.com