Τ' απόγευμα τσι Παρασκευής να μην ποτίζεις γλάστρες Γιατί περνώ με το παπί και το γεμίζεις λάσπες.

ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΩ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΔΕΝΤΡΟ
ΝΑ ΜΕ ΔΡΟΣΙΖΕ Η ΒΡΟΧΗ
ΝΑ ΜΕ ΞΥΠΝΑΓΕ Η ΝΥΧΤΑ
ΘΑ ΜΕ ΚΑΘΑΡΙΖΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕ ΠΡΟΣΕΧΑΝ ΟΥΛΟΙ.
ΜΕ ΤΑ ΔΥΝΑΜΩΤΙΚΑ ΜΟΥ
ΤΙΣ ΚΟΠΡΙΕΣ ΜΟΥ, ΜΕ ΤΟΝ ΑΕΡΑ ΜΟΥ.
ΟΛΟΙ ΘΑ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΣΑΝ ΕΝΑΝ ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΔΕΣΜΟ ΤΟΥΣ
ΠΟΥ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ ΜΟΝΟ ΛΙΓΟΙ.
ΚΑΙ ΓΩ ΘΑ ΨΗΛΩΝΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΤΑΓΑ ΜΑΚΡΙΑ ΜΕΓΑΛΑ ΦΥΛΛΑ
ΚΑΙ ΘΑ ΑΠΛΩΝΑ ΕΚΤΟΠΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΥΡΩ ΜΟΥ.
ΟΙ ΜΥΡΩΔΙΕΣ ΜΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΚΤΟΥΣΑΝ ΟΣΟΥΣ ΜΕ ΠΛΗΣΙΑΖΑΝ
ΚΑΙ ΜΕ ΔΕΟΣ ΘΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΜΟΥ
ΝΑ ΠΛΗΘΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΦΟΥΣΚΩΝΟΥΝ.
ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΠΕΡΝΑΓΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ,ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΜΠΕΙ Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ
ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΑ ΝΑ ΜΕ ΑΓΓΙΞΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΓΕΥΤΟΥΝ
ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ ΑΚΡΙΒΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΟΝΤΡΗ ΜΟΥ ΚΟΡΜΑΡΑ.
ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΩ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΔΕΝΤΡΟ
ΝΑ ΜΕ ΣΥΖΗΤΑΝ ΟΙ ΦΙΛΟΙ
ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΠΙΝΑΝ ΛΙΓΟΙ.